Medycyna chińska – Wstęp. Część 1.
Tradycyjna medycyna chińska to unikatowy system medyczny stosowany w Chinach i na Dalekim Wschodzie od tysięcy lat. Dzisiaj medycyna chińska i zachodnia mają w Chinach podobny status. Wszyscy lekarze medycyny muszą być przeszkoleni zarówno z medycyny chińskiej jak i zachodniej. Szpitale świadczą takie same usługi i co ważne, opieka medyczna to taki sam koszt zarówno w przypadku medycyny chińskiej jak i zachodniej.
Status medycyny chińskiej jest bardzo zróżnicowany na świecie, w zależności od środowiska społecznego i politycznego krajów. W niektórych krajach medycyna ta jest powszechnie stosowana, a ludzie mają łatwy dostęp do niej. W niektórych krajach, zwłaszcza krajach uprzemysłowionych, takich jak Stany Zjednoczone i Europa Zachodnia, w których obowiązują surowe przepisy polityczne wobec tradycyjnych praktyk, chińska medycyna stoi w obliczu poważnego zagrożenia. Nie jest uznawana za medycynę, a większość chińskich leków traktowana jest w U.S.A. i krajach Zachodu w kategoriach suplementów diety.
Zgodnie z nowoczesnymi standardami naukowymi, TCM jako system medyczny ma swoje niedoskonałości. Wykorzystanie kategorii ludowych, unikalnych koncepcji, holistycznego widzenia zarówno świata, jak i ludzkiego ciała itp. Ze względów kulturowych i historycznych nie rozwinął się on w system medyczny oparty na biologii molekularnej, anatomicznej i genetycznej, a brak parametrów kwantyfikacji i kwalifikacji często sprawia wrażenie dziwacznych i niewiarygodnych.Jednakże system medyczny, który od tysiącleci był nieprzerwaną tradycją i dobrze służył narodowi chińskiemu, nie powinien być lekceważony. Ciągła popularność, którą cieszy się na Dalekim Wschodzie, zwłaszcza w Chinach i okolicach, jest niewątpliwym świadectwem jego wysokiej wartości i ważności, w tym bezpieczeństwa.
Tradycyjne chińskie wspólnoty medyczne zdały sobie sprawę z pilnej potrzeby uzupełniania słabych punktów w TCM i starają łączyć zachodnią medycynę z chińską. Jeśli chodzi o farmakologię, postępu dokonano za sprawą nowoczesnej nauki i techniki. Wiele “tajemnic” zostało jasno wyjaśnionych przez nowoczesną naukę medyczną. Na przykład słynne zioło astragalus jest stosowane w preparatach ziołowych ze względu na bogatą zawartość polisacharydów, monosacharydów, flawonoidów, alkaloidów, w tym choliny i betainy, kwasu foliowego, różnych aminokwasów, gumy, celulozy i czternastu innych pierwiastków mineralnych, takich jak selen, cynk, żelazo. Selen, który jest bogaty w astragal, jest silnym przeciwutleniaczem i jest doskonałym wzmacniaczem odporności. Kwiat Chrysanthemum ( Złocień ) uważany jest za eliksir długowieczności głównie dlatego, że jego cholina i inne składniki, które mają tendencję do poprawy krążenia krwi do naczyń włosowatych (zwłaszcza mózgu i kończyn).
Wielu Chińczyków uważa, że medycyna zachodnia, skupia się na schorowanej części ciała “widząc tylko drzewa, ale nie las”. Z drugiej strony, chińska medycyna, choć powolna w skuteczności, zajmuje się podstawową przyczyną chorób. Chińczycy zatem mają tendencję do korzystania z obu i chodzą do zachodniego lekarza, gdy choroba jest ostra, a do lekarza medycyny chińskiej, jeśli nie. Od lat pięćdziesiątych proces integracji obu medycyn stał się akceptowanym sposobem leczenia w Chinach . Dzisiaj zachodnia medycyna odgrywa kluczową rolę w modernizacji tradycyjnej medycyny chińskiej. Połączenie obu systemów wykazało obiecujące wyniki. Popularnym oświadczeniem w tym kontekście jest to, że 1 + 1> 2.
Pięć elementów
Ze względu na konfucjańskie normy synowskiej pobożności, które zabraniają zranienia ludzkiego ciała, anatomia nie jest bardzo rozwinięta w medycynie chińskiej. Dlatego zupełnie różni się od medycyny zachodniej w odniesieniu do struktury i funkcji ludzkiego ciała. To, co nazywamy narządami trzewnymi, odnosi się raczej do kompleksowych systemów funkcji fizjologicznych niż jako podmiotów anatomicznych. Wśród nich najważniejsze to serce, wątroba, śledziona, płuca i nerki. Ale nie są to narządy rozumiane tak jak w języku polskim . Powinny być odczytywane w kontekście medycyny chińskiej, jako wyższy układ nerwowy (serce), system kontrolujący czynności emocjonalne, działanie mięśniowe, wydzielanie żółci i przechowywanie krwi (wątroba), system odpowiedzialny za trawienie, absorpcje, asymilacje i metabolizm energetyczny (śledzionę), układ oddechowy (płuca) i układ obejmujący nadnercza, który działa na wydzielanie moczu i dostarcza niezbędnej esencji dziedziczności, reprodukcji, rozwoju oraz uzupełniania mózgu, odżywiania kości i szpiku (nerki). Relacje między pięcioma systemami są reprezentowane relacją pomiędzy pięcioma elementami: ogniem, ziemią, metalem, wodą i drewnem.Właściwości i charakter pięciu elementów są wykorzystywane do wyjaśniania związków między pięcioma organami trzewnymi. Należy to rozważać w przypadku diagnozy i leczenia, ponieważ wszystko trzeba wziąć pod uwagę w obu procesach.W celu wykonywania ich normalnych funkcji, organy trzewne i inne narządy oraz tkanki potrzebują Qi krwi, istotnej esencji, płynów ustrojowych i składników odżywczych. Qi to podstawowe cząstki, które tworzą kosmos i wytwarzają wszystko na świecie przez ich ruch i zmiany. W medycynie chińskiej, w sensie fizjologicznej, odnosi się ona do siły lub energii potrzebnej do różnych procesów funkcjonalnych. Składa się z dwóch źródeł, wrodzonych i nabytych.
Teoria chorób
W medycynie chińskiej choroba definiowana jest w kategoriach złamania względnej równowagi w ludzkim ciele. Zgodnie z tą teorią istnieje niekończący się proces adaptacji pomiędzy wszystkimi częściami ludzkiego ciała i pomiędzy ludzkim ciałem a środowiskiem. Proces ten utrzymuje względną, dynamiczną równowagę, która z kolei wspiera normalną działalność biologiczną. Kiedy ludzkie ciało jest w zgodzie ze środowiskiem, patogeny nie zaszkodzą. Choroby zachodzą w dwóch okolicznościach, np. Gdy w ciele ludzkim występują zaburzenia czynnościowe, a prawo Qi jest stosunkowo słabe, a drugie jest wtedy, gdy silne zło Qi wpływa na organizm. Prawo Qi oznacza normalne czynności funkcjonalne i zdolność organizmu do opierania się chorobom, a zło Qi oznacza czynniki chorobotwórcze. Zmiany choroby odzwierciedlają przebieg walki pomiędzy dobrym Qi a złym Qi. Chińczycy przywiązują dużą wagę do utrzymania właściwego Qi, co w dużej mierze oznacza “odporność”. Choroby strajkują tylko wtedy, gdy prawo Qi jest stosunkowo słabe. Wynik walki pomiędzy prawym Qi a złym Qi zależy od stanu psychicznego, środowiska, nawyków, odżywiania i ćwiczeń. Czynniki chorobotwórcze obejmują czynniki atmosferyczne, zarazę, epidemie, emocje, niewłaściwe pokarmy i zmęczenie fizyczne, urazy traumatyczne, pasożyty, stany zapalne jelit i stagnację krwi. Istnieje 6 nadmiernych czynników atmosferycznych (Liu Yin), to wiatr, zimno, ciepło, wilgotność, suchość i ogień. Zwykle te naturalne zmiany nie powodują chorób. Robią to tylko wtedy, gdy oporność organizmu jest niska i słabo przystosowuje się do naturalnych zmian, lub nieprawidłowe naturalne zmiany stają się zbyt duże dla organizmu. Czasami w koordynacji pomiędzy różnymi narządami mogą wystąpić takie same objawy. Nazywane są “wewnętrznym wiatrem”, “wewnętrznym chłodzeniem”, “wewnętrznym ciepłem”, “wewnętrznym wilgotnym”, “suchym wnętrzu” i “ogniem wewnętrznym”. Jest 7 emocji, które są normalnymi reakcjami na świat zewnętrzny, ale gdy poddawane powtarzającym się długotrwałym bodźcom, zwłaszcza drastycznym, mogą powodować nierównowagę pomiędzy Yin i Yang, między Qi krwi, a nieprawidłowym funkcjonowaniem narządów wewnętrznych, co prowadzi do chorób.
Klasyfikacja chorób
TCM klasyfikuje choroby w zależności od ich głównych wzorców, w odniesieniu do Yin i Yang. Czynników wewnętrznych i zewnętrznych, ciepła i zimna, pustki i nadmiaru. W związku z stanem Qi krwi, płynów ustrojowych i różnych funkcji ciała, identyfikując podstawowe problemy, takie jak zewnętrzne zimno, zewnętrzne ciepło, zimno wewnętrzne, ciepło wewnętrzne, nadmiar, próżność, problemy z Yin, problemy z Yang.