Medytacja
Jeśli przeanalizujemy nasze życie, odkryjemy, że większość naszego czasu i energii poświęcone jest zwykłym działaniom, takim jak poszukiwanie bezpieczeństwa materialnego i emocjonalnego, korzystanie z przyjemności, zmysłowości lub dbanie o dobrą reputację. Chociaż te rzeczy mogą nas uszczęśliwić przez krótki czas, nie są w stanie dostarczyć głębokiego i długotrwałego szczęścia, do którego dążymy. Wcześniej czy później nasze szczęście zamienia się w niezadowolenie, a my angażujemy się w dążenie do bardziej ziemskich przyjemności. Bezpośrednio lub pośrednio, ziemskie przyjemności powodują cierpienie umysłowe i fizyczne poprzez stymulowanie przywiązania, zazdrości i frustracji. Ponadto starania o spełnienie własnych pragnień często doprowadzają nas do konfliktu z innymi.
Jeśli prawdziwego spełnienia nie można odnaleźć wśród materii, to gdzie go szukać?
Szczęście jest stanem umysłu, dlatego prawdziwe źródło szczęścia leży w umyśle, a nie w zewnętrznych okolicznościach. Jeśli nasz umysł jest czysty i spokojny, będziemy szczęśliwi bez względu na nasze zewnętrzne uwarunkowania, ale jeśli jest nieczysty, nigdy nie znajdziemy szczęścia, bez względu na to jak bardzo staramy się zmieniać nasze zewnętrzne warunki. Celem medytacji jest pielęgnowanie tych stanów umysłu, które sprzyjają pokojowi i dobrobytowi, a także eliminacji pozostałych.
Czym jest medytacja ?
Kiedy nasz umysł jest spokojny, jesteśmy wolni od zmartwień i dyskomfortu psychicznego, a wtedy doświadczamy prawdziwego szczęścia. Jeśli trenujemy umysł, aby stał się spokojny, będziemy szczęśliwi przez cały czas, nawet w najbardziej niekorzystnych warunkach. Ale jeśli nasz umysł nie jest spokojny, nawet jeśli mamy najbardziej przyjemne warunki zewnętrzne, nie będziemy szczęśliwi. Dlatego ważne jest, aby trenować nasz umysł poprzez medytację.
Istnieją dwa typy medytacji: analityczna medytacja i medytacja miejsca. Często medytacja analityczna nazywana jest po prostu “kontemplacją”, a medytacja miejsca po prostu “medytacja”. Medytacja umiejscowienia zależy od kontemplacji.
Jeśli ćwiczymy cierpliwie w medytacji oddechowej, stopniowo nasze rozproszone myśli opadną i poczujemy wewnętrzny spokój i relaks. Nasz umysł będzie czuł się przejrzysty i przestronny, a my poczujemy się odświeżeni. Kiedy morze jest burzliwe, osad zostaje rozdrobniony, a woda staje się mroczna, ale gdy wiatr zanika, błoto stopniowo osiada, a woda staje się przejrzysta. W podobny sposób, gdy inny nieustanny przepływ naszych rozproszonych myśli jest uspokajany poprzez skupienie się na oddechu, nasz umysł staje się niezwykle jasny. Powinniśmy na chwilę pozostawać w stanie spokoju psychicznego.
Mimo że medytacja oddechu jest tylko wstępnym etapem medytacji, to jest ona bardzo istotna. Z tej praktyki widać, że można doświadczyć wewnętrznego spokoju i zadowolenia, tylko poprzez kontrolę umysłu, bez konieczności polegania na zewnętrznych warunkach. Kiedy zawirowania rozproszonych myśli osłabiają i nasz umysł staje się spokojniejszy, głębokie szczęście i zadowolenie rodzi się z wnętrza. To uczucie zadowolenia i dobrego samopoczucia pomaga nam poradzić sobie z trudnościami życia codziennego.
Większość stresu i napięcia, których codziennie doświadczamy, pochodzi z naszego umysłu, a wiele problemów, z którymi musimy się zmierzać, w tym zły stan zdrowia jest spowodowany właśnie przez ten stres. Wystarczy dziesięć czy piętnaście minut każdego dnia, aby zmniejszyć powstałe napięcia. Poczujemy spokojne, przestronne uczucie w umyśle, a wiele naszych zwykłych problemów zniknie. Trudne sytuacje staną się łatwiejsze do zrozumienia, naturalnie poczujemy się ciepło i dobrze nastawieni do innych ludzi, a nasze relacje z nimi stopniowo ulegną poprawie.
Kiedy ćwiczymy medytację, musimy wygodnie siedzieć i mieć dobrą postawę. Najważniejszą cechą tej postawy jest możliwość pochylenia do tyłu. Jeśli siedzimy na poduszce, upewnijmy się, że tylna część poduszki jest nieco wyższa niż przednia, pochylając się lekko do przodu. Nie trzeba najpierw siedzieć w pozycji krzyżowej, ale dobrze jest przyzwyczaić się do siedzenia w pozycji Buddy. Jeśli nie możemy trzymać tej pozycji, powinniśmy siedzieć w takiej, która jest najbardziej zbliżona, a przy tym wygodna.